گویا تلاش قلم‌ها و زبان‌های مصلح راه بجایی نبرده؛ لذا از یک طرف رئیس تأیید صلاحیت نشده منتخب، گرفتار نظر مشاورین سیاسی منتقد حاکمیت شده که قصد دارند اتاق را مقابل حاکمیت قرار دهند، لذا یک روز توصیه می کنند با خط و امضای خود استعفا بنویسد ، روز دیگر با اینکه می‌دانند بعد از انتشار آن استعفا، مقاومت به جایی نخواهد رسید، از او می‌خواهند مقاومت کند تا برای کشور بویژه اتاق و بخش خصوصی هزینه بیشتری ایجاد شود.

اینکه یک طیف بخواهد با حمایت از افراد منتخب هیأت رئیسه اتاق بازرگانی، اهداف سیاسی خود را بر دوش اتاق سوار کند باعث می‌شوند طیف مقابل آن‌ها در برابر هیأت رئیسه بویژه رئیس منتخب که حدود ۲۶۵ رای هیأت نمایندگان را در اختیار دارند صف‌آرایی و موجب شوند، گره‌ای که با دست باز می‌شود، با دندان هم باز نشود.

چند روز قبل در یادداشتی تحت عنوان «رفاقت‌های قدیمی و رقابت‌های سالم در انتخابات اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران» از شرایطی که کاندیدا‌های هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران باور دارند دارا می‌باشند نوشته بودم. یکی از شرایطی که نباید داشته باشند تابعیت کشور دیگری (که به پرچم آن کشور قسم خورده باشند)، بود.اگرچه در آن یادداشت این منظور و هدف کاملاً واضح است، اما بعضی افراد با ارائه تفسیر غلط، نداشتن تابعیت را به نداشتن اقامت مدیران بنگاه‌های اقتصادی در کشور‌های هدف تجاری تغییر داده تا ماهی مورد نیاز خود را از آب گل...

اگر شرکتی نام دانش بنیان را بر خود می‌نهد باید اظهار کند که ارزش افزوده و ماحصل این نوآوری چیست و چقدر توانسته به افزایش آمار صادرات کشور کمک شایان کند؟