مزایای تولید بدون کارخانه برای صاحبان برند

تولید بدون کارخانه یکی از مدل‌های دارای مزیت برای صاحبان برند است. به گفته محمدحسین روشنک، رئیس کانون کارآفرینان خراسان رضوی، اشخاص یا شرکت‌هایی که اقدام به ایجاد برند کرده‌اند، با استفاده از این مدل می‌توانند از ظرفیت‌های موجود در واحدهای صنعتی دیگر، کالایی را به نام خود تولید و عرضه کنند.

روشنک می‌گوید: وقتی صاحب برند به کارخانه‌دار سفارش محصولی را می‌دهد تا برند خود را تولید کند، ضمن تقویت برند او، ظرفیت‌های خالی صنایع با حداقل نقدینگی فعال می‌شود. همچنین، از تعطیلی و رکود صنعت پیشگیری می‌شود و برند نوعی شناسنامه و ضمانت برای این محصول به شمار می‌رود.

این عضو هیات نمایندگان اتاق مشهد می‌افزاید: امروز بسیاری از برندهای دنیا در زمینه خودرو، لوازم خانگی و محصولات تکنولوژی حتی به این دلیل که در کشورهای مادر هزینه تولید زیاد است، اجرایی کردن تولید بدون کارخانه را در کشورهای دیگر دنبال می‌کنند. آنها با استفاده از برند خود در کشورهایی که کارخانجاتشان قدرت تولید محصول با کیفیت و قیمت تمام شده پایین را دارد، محصولاتشان را در کارخانه‌هایی که متعلق به آن‌ها نیست، تولید می‌کنند.

روشنک به رسمیت شناختن بازرگان یا صاحب برند را یکی از فواید صدور مجوز تولید بدون کارخانه می‌داند و می‌گوید: پیش از این، به‌رغم خرید کالا از تولیدکننده و پرداخت مالیات خرید و فروش، صاحب برند به رسمیت شناخته نمی‌شد و فقط نام تولیدکننده مطرح بود؛ اما اکنون نقش بازاریاب و بازرگان هم تعریف می‌شود. البته پیش از این، در تمام استان‌ها افرادی از ایده تولید بدون کارخانه استفاده کرده‌اند اما مجوز و رسمیت نداشتند.

تجربه موفق کشورهای آسیایی

بحث «تولید بدون کارخانه» نخستین بار در سال ۱۹۸۹ از سوی شرکت «کداک» مطرح شد و پس از آن نیز شرکت‌ها و کمپانی‌های دیگر به این سمت حرکت کردند. این شرکت‌ها به دنبال این بودند که برای حفظ سرمایه ملی بتوانند از طریق صادرات تخصصی از ظرفیت‌های خالی کارخانجات خود به نحو احسن استفاده کنند.

در آسیا، طی دهه‌های اخیر مدل تولید بدون کارخانه در کشورهای پرجمعیت مانند چین و هند، کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند کره، مالزی، سنگاپور و… تجربه شده و نتایج خوبی را در صنایع دستی، گردشگری و… به دنبال داشته است. هم‌اکنون نیز این الگو در کشور ترکیه در حال پیاده‌سازی است.