ضرورت توجه به استانداردهای قرقیزستان به منظور رشد صادرات ایران به این کشور

در اولین نشست فرصت‌های تجاری-سرمایه‌گذاری ایران و قرقیزستان مطرح شد؛

تسهیل حمل و نقل کالا، از الزامات توسعه تعاملات با قرقیزستان است

محمدحسین روشنک، رئیس کمیسیون تجارت اتاق بازرگانی خراسان رضوی نیز در این نشست اظهار کرد: قرقیزستان از کشورهایی است که در این سال‌ها ارتباط دوستانه‌ای با ایران داشته و هدف از برگزاری چنین رویدادهایی، ساماندهی ارتباطات و گسترش تعاملات دوجانبه با این کشور است. قرقیزستان تنها کشور آسیای میانه است که از عضویت سازمان تجارت جهانی برخوردار است و این مسئله برای بازرگان ایرانی بسیار با اهمیت است.

زمینه کار و فعالیت برای فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران دو کشور ایران و قرقیزستان زیاد است؛ همچنان که برای صدور کالا از قرقیزستان به ایران و بالعکس، پتانسیل قابل ملاحظه ای وجود دارد و باید با تمرکز و برنامه ریزی از این موقعیت استفاده کرد.

اواخر سال گذشته و سال جدید در این زمینه ارتباط با کشورهای هدف به ویژه آسیای میانه فعالیت مطلوبی صورت گرفت و در زمینه ارتباطات خارجی با دیگر تشکل‌ها و اتاق‌های مشترک جلساتی برگزار شده است.

امیدوارم که در این جلسات رودررو (B2B) بین بازرگانان دو کشور چندین قرارداد در حوزه صادرات و واردات مابین تجار دو کشور منعقد گردد و در نهایت اقداماتی که به نفع دو کشور است، صورت پذیرد.

قرقیزستان دارای فرهنگی بسیار غنی است و این فرهنگ برای ما ایرانیان بسیار آشناست، این قرابت فرهنگی، خود می‌تواند زمینه‌ساز تعاملات بیشتر دو طرف باشد و با تامین زیرساخت‌ها و امکانات لازم می‌توان به توسعه ارتباطات دست یافت.

برقراری پرواز مستقیم به قرقیزستان به عنوان یکی از ضروریات توسعه تعاملات تجاری با این کشور است، ضمن تلاشی که برای تحقق این مهم صورت می‌گیرد، از همه فعالان اقتصادی درخواست می‌کنم به این کشور به ویژه استان اوش سفر کنند تا از نزدیک با وضعیت بازار، اقتصاد و فرهنگ مردم قرقیزستان آشنا شوند و برای بازارسازی در این کشور تلاش کنند. تامین واگن، برقراری پرواز مستقیم و تسهیل حمل و نقل کالا، از الزامات توسعه تعاملات با قرقیزستان است.

با ساماندهی امور از سوی اتحادیه صادرکنندگان استان، بازرگانان خراسانی هم در قالب هیاتی به قرقیزستان اعزام شوند تا ادامه قراردادهای تجار دو طرف در برنامه‌های هفته جاری، در آن کشور منعقد گردد.

تحریم‌ها هیچگاه موجب قطع ارتباط تجاری ما با کشورهای آسیای میانه نشد و شاید محدودیت‌هایی ایجاد کرد؛ اما در مجموع اگر نتوانستیم بانکی در این کشورها راه‌اندازی کنیم که مبادلات مالی را تسهیل کند، کوتاهی از خودمان بوده است.